Witte thee staat bekend als één van de meest delicate theesoorten, door de manier van verwerken. De witte thee wordt geoogst, net voordat de bladeren van de theeplant volledig openslaan. De jonge knopjes zijn dan nog bedekt met fijne, witte haartjes, vandaar de naam 'witte' thee.
De knoppen en gesloten bladeren van de nieuwe groeifase worden met de hand geplukt en zo snel en zorgvuldig mogelijk gedroogd. De bladeren hebben op deze manier geen tijd om te oxideren, zoals de bladeren die worden geplukt voor de productie van bijvoorbeeld groene of zwarte thee. Deze minimale bewerking en lage oxidatie zorgt ervoor dat witte thee de stempel meest delicate en verse thee krijgt.
Oxidatie en witte thee
Het is belangrijk te weten dat alle thee (wit, groen, Oolong, zwart en zelfs Pu-erh) afkomstig is van dezelfde Camellia sinensis-plant. Dit is een groenblijvende struik die afkomstig is uit zowel China als India. Honderden cultivars en hybriden zijn in de loop van de tijd geëvolueerd uit de Camellia sinensis-plant, die zich elk in verschillende delen van de wereld gevestigd hebben. Toch is de uiteindelijk variatie aan theeplanten en de manier van verwerken van de bladeren van de plant, die een unieke soort thee vormen die uiteindelijk in je theekopje beland.
Eén van de grootste, onderscheidende factoren in de verwerking van verschillende theesoorten is de oxidatie. De oxidatie is het proces van hoe lang theebladeren mogen worden blootgesteld aan zuurstof, nadat ze zijn geoogst. Hoe langer theebladeren worden blootgesteld aan zuurstof, hoe donkerder de bladeren en hoe dieper de smaak wordt ontwikkeld. Tijdens de verwerking gebruiken theemeesters veel verschillende methoden om oxidatie te creëren waaronder het rollen, vormen of pletten van de bladeren om oxidatie te versnellen en het stomen, bakken of roosteren van de bladeren om het proces te stoppen.
Onze witte thee wordt niet gerold of gebakken, waardoor het niet-geoxideerd en dus het minst bewerkt is. In plaats van te worden blootgesteld aan kunstmatige hitte, laten ze de bladeren van onze thee gewoon verdorren en drogen in een zorgvuldig, gecontroleerde omgeving, wat resulteert in de meest delicate, verse smakende thee.
Zwarte theebladeren worden geoogst en mogen volledig oxideren, voordat ze met warmte worden verwerkt en gedroogd. Hier ontstaat de diepbruine tot zwarte kleur en de rijke, moutige smaak waar zwarte thee om bekend staat.
Groene theebladeren worden na oogst snel verwarmd (door pannen of stomen) en gedroogd om te voorkomen dat er te veel oxidatie optreedt, waardoor de groene bladeren bruin worden en hun vers-geplukte smaak verliezen.
Witte thee wordt minimaal verwerkt zodat er zo min mogelijk oxidatie optreedt. Zodra de toppen zijn geplukt, mogen ze verdorren en in de zon drogen aan de lucht. Sommige toppen worden mogelijk gestoomd of blootgesteld aan lage temperaturen om ze sneller te laten drogen en de oxidatie te stoppen. Er treedt een minimale oxidatie op als de toppen op natuurlijke wijze drogen. Omdat oxidatie niet handmatig wordt aangemoedigd, heeft witte thee een veel zachter, delicater smaak dan groene of zwarte thee.
Ontstaan van witte thee
De theetraditie werd ontwikkeld tijdens het tijdperk van de Chinese keizerlijke dynastieën (tussen 600 en 1300) toen theedrinken en theecultuur bloeiden in het hele land. Burgers hadden de gewoonten een jaarlijks eerbetoon te brengen aan de keizers van die tijd, in de vorm van zeldzame theeën. Een soort van theebelasting zou je het kunnen noemen. Deze thee-eerbetoon werd gemaakt van de jongste, nieuwste en meest delicate toppen van de beste theeplanten.
Keizerlijke theetuinen werden (soms in het geheim) ontwikkeld, om deze zeldzame theesoorten te ontwikkelen. Dichters noemden deze speciale theesoorten 'wit als de wolken, groen als een droom, puur als sneeuw en zo aromatisch als een orchidee'.
Dit keizerlijke eerbetoon word beschouwd als de vroegste vormen van witte thee. Tijdens de heerschappij van keizer Huizong van de Song-dynastie (960 - 1297) werden jonge theeknoppen in de lente geplukt, gestoomd en gestript van hun buitenblad, zorgvuldig gespoeld met bronwater, aan de lucht gedroogd en vervolgens vermalen tot een zilverwit poeder. Dit witte poeder zou in heet water worden geklopt om de beste thee te krijgen voor de keizer die zich dit kon veroorloven in China.
Soorten witte thee
De witte thee die we vandaag kennen, werd voor het eerst geproduceerd uit de allereerste witte theeplantensoorten die in de 18e eeuw in de Chinese provincie Fujian werden ontdekt: Da Bai en Da Hao. Van deze planten is een witte thee ontwikkeld die bekend staat om zijn grote en mooie theeknoppen.
Omdat deze minimaal bewerkte en delicate theeën (gemaakt van jonge toppen) moeilijk te bewaren en vervoeren waren zonder te bederven, waren witte theeën zelden verkrijgbaar buiten de theeteeltgebieden in de provincie Fujian. Naarmate de productiemethoden voor losse thee verbeterden, breidde het proces voor het maken van witte thee zich uit buiten de provincie Fujian, naar andere delen van de wereld die hunkerde naar deze zeldzame en voortreffelijke thee.
Tegenwoordig telen veel landen buiten China hun eigen soorten witte thee van andere theeplantensoorten. Enkele van de meest populaire witte theesoorten zijn:
Witte thee Bai Hao Yin Zhen Biologisch
Een echte Silver Needle komt, net als die van ons, uit de provincie Fujian in China en wordt gekweekt uit de originele variëteit van de Chinese witte theeplant. Het is gemaakt van grote, volle toppen die bedekt zijn met witte, donzige haren, waar de thee de zilveren kleur aan te danken heeft waarnaar ze genoemd is.
Yin Zhen Silveneedle Jasmin Biologisch
De Jasmijn bloemen die gebruikt worden bij het maken van deze topkwaliteit Yin Zen Silverneedle thee, worden in de nacht geplukt, omdat dan de hoeveelheid essentiële oliën het hoogst is.
Bai Mu dan White Peony Superior Biologisch
Deze variëteit witte thee wordt verbouwd in Hu Lin Village, Fuding, Fujian. Het bevat meestal enkele toppen vermengd met ontplooide of nauwelijks geopende jonge theebladeren.
